ایرانیان ، این فرش های مصور را ، دقیقا به همان روشی که فرش های ایرانی را در طول ۲۵۰۰ سال گذشته بافته اند ، می بافند. با توجه به این واقعیت ، هیچ تفاوتی در کیفیت وجود ندارد. بلکه تفاوت اصلی ، در طراحی و تراکم فرش است. تابلو فرش ها ، معمولا افسانه ها ، آداب و رسوم تاریخی ایرانیان ، مناظر زیبا ، سبدی پر از گل و سرانجام ، مینیاتور ایرانی را نشان می دهند. مینیاتورهای ایرانی ، مشهورترین مینیاتورهای جهان هستند.
در مقایسه نقاشی و یک تابلو فرش دستباف ایرانی ، تابلو فرش را می توان یک شاهکار هنری به حساب آورد. زیرا تمام جزئیات ، به جای رنگ آمیزی با دست بافته شده و گره خورده است. به جرأت می توان گفت ، که نظیر تابلو های ایرانی را در هیچ کجای دنیا نمی توان پیدا کرد. تاریخچه هر فرش و داستانی که تعریف می کند ، درون هر آن نهفته است.
مفهوم و انتظارات فرش های ایرانی طی ۲۵ سال گذشته به آرامی تغییر کرد. برخی از تابلو فرش های قدیمی ، مربوط به قرن ۱۹ و ۲۰ ، نشان می دهد که از تصاویری مانند صحنه شکار در اصفهان یا طرح گل استفاده کرده اند. همچنین ، صحنه ای زیبا از ایران باستان ، که پادشاه و همسرش را نشان می دهد. پس از انقلاب در ایران ، کل صنعت شروع به تغییر کرد و بسیاری از الگوهای اصلی که در ایران معروف بودند ، به بسیاری از کشورها صادر شد.
آن ها نیز شروع به تولید محصولات مشابهی با کیفیت بسیار پایین کردند. کشورهایی مانند چین ، ترکیه ، افغانستان ، هند و غیره که متاسفانه آن را در بازارهای جهانی به نام فرش های اصل ایرانی می فروشند. همین موضوع ، صدمه بزرگی به صنعت وارد کرد و سبب شد که صادرات فرش ایرانی ، سال به سال کاهش پیدا کند.
در همان زمان ، روند جدیدی به عنوان بخشی از فرهنگ فرش ایرانی به آرامی شکل گرفت و ایرانیان به این نتیجه رسیدند که ، آن ها بهترین قالیبافان و قدیمی ترین سازندگان فرش شناخته شده در جهان و جامعه مدرن هستند.
این فرش های زینتی و قاب دار ، که برای تزئین ، روی دیوارها آویخته می شوند ، یک شیء هنری هستند که صحنه های شکار خارق العاده ، شمایل های مذهبی و عکس های فوری از زندگی روزمره را به تصویر می کشند. مانند سایر اشکال هنری ، تابلو فرش های ایرانی ، شامل صحنه هایی هستند که هنر از زندگی تقلید می کند و از سایر اشکال هنری از جمله موسیقی و شعر الهام می گیرند.
تابلو فرش ها ، قرن هاست که ساخته شده اند. قدیمی ترین آن ها مربوط به قرن ۶ قبل از میلاد است. تولید این نوع فرش ، بیشتر در اواخر قرن نوزدهم در ایران ، به ویژه در شهر های اصفهان ، کرمان ، قم و تبریز شکوفا شد. در طول قرن ۱۶ و اوج سلطنت قدرتمند صفوی ، فرش مصور ، با افزایش قدرت نفوذ خود در تجارت ، محبوبیت زیادی را تجربه کرد.
علاوه بر فرش های به اصطلاح شاهی که شاهنشاهی را به تصویر می کشید ، نفوذ مذهبی نیز به تدریج منجر به ایجاد آثار مذهبی ایرانی شد که وقایع مهم را بازگو می کردند. نمونه های مذهبی ایرانی که در تبریز ، اصفهان و قم بافته می شوند ، دارای تنوع برجسته ای از صحنه های اسلامی ، مسیحی و یهودی هستند
تابلو فرش آنتیک تبریز
تابلو فرش های آنتیک تبریز ، با بافت عالی و پایبندی چشمگیر آن ها به سنت های کلاسیک متمایز هستند. تبریز ، نخستین پایتخت سلسله صفوی بود و می توان ادعا کرد که مرکز تولید فرش ، بیش از هر شهر دیگری در ایران بوده است. در نتیجه ، جای تعجب نیست که فرش های بافته شده در آنجا توانسته اند بالاترین استانداردهای فنی و متنوع ترین رپرتوار را حفظ کنند.
تابلو فرش های آنتیک تبریز ، طرح های کلاسیک و مجموعه ای از الگوهای آشکار را در هر رنگ قابل تصور ، از رنگ های درخشان گرفته تا پاستل های نرم ارائه می دهند و آنچه آن ها را از سایر فرش های ایرانی متمایز می کند ، کیفیت آن هاست.
این نوع فرش ها ، به طور کلی بسیار دقیق بافته می شوند و از ابریشم یا مخلوطی از ابریشم و پشم ساخته می شوند. اگرچه قرن هاست که از پشم در بافت فرش استفاده می شود ، ولی باید گفت ، آن هایی که حاوی ابریشم یا پشم بسیار ظریف هستند ، بیشتر برای اهداف تزئینی ، به دیواره های داخلی خانه های مجلل ، ساختمان های دولتی ، قلعه ها و کاخ ها آویزان می شوند و از گران ترین تابلو فرش های دستباف به شمار می روند. چرا که کار با آنها به دلیل نازک بودن نرخ بسیار سخت و زمان بر است.
برخی از آن ها ، ماهیت قبیله ای تری دارند. از پشم ساخته شده اند و به ندرت حاوی ابریشم هستند. آن ها ضخیم تر و گره های آن ها در هر اینچ مربع پایین تر است.
همان طور که قبلا هم گفتیم ، طرح ها و نمونه های تابلو فرش های ایرانی ، با فرش هایی که در کف اتاق انداخته می شود ، کاملا متفاوت است. می توان طیف گسترده ای از صحنه ها را روی فرش های تصویری مانند: صحنه های شکار ، چهار فصل ، گل ها ، مردم ، چهره ها ، حیوانات ، مجسمه ها ، مینیاتورهای ایرانی ، شعرها ، تخت جمشید و پاسارگاد و غیره را پیدا کرد. همچنین مضمون داستان های عامیانه و مضامین مذهبی از تورات ، انجیل و قرآن.
طرح صحنه شکار و تصاویر حیوانات ایرانی
این ها از قدیمی ترین فرش های تصویری هستند. فرش صحنه شکار ، ورزشی را نشان می دهد که مورد علاقه پادشاهان در سراسر جهان بود. تصاویر حیوانات ایرانی در این نوع فرش ، جایگزین مناسبی بود که به هنرمندان اجازه می داد ، تعداد زیادی از چهره های متحرک را در پس زمینه جنگلی جمع کنند. از تصاویر حیوانات ایرانی که با شیر و حیوانات نمادین تزئین شده اند نیز ، برای نشان دادن قدرت استفاده می شد.
پیش از این ، طراحی الگوهای این نوع فرش ، کاری زمان بر بود. اما امروزه فناوری به طراحان کمک کرده است تا با کمک نرم افزار ، تصاویر را به الگوهایی با ویژگی های دقیق تبدیل کنند.
این امر ، به تولیدکنندگان آن این امکان را می دهد که ، تصاویر دلخواه مشتریان خود ، مانند تصاویر شخصی یا نقاشی را ، به یک تابلو فرش دستباف با هر اندازه یا تراکم گره تبدیل کنند. گاهی اوقات ، طراحی یک الگو بیش از یک سال طول می کشد.
فرش ابتدا توسط پنبه سفید بافته می شود و پس از آن می توان الگویی را روی آن چاپ کرد.
نماد های نقشه های فرش ایرانی و الگوهای اصلی فرش ایرانی قدیمی ، به عنوان یک اثر هنری قاب بندی می شود.
تابلو فرش ماشینی ، توسط دستگاه های مدرن و با استفاده از پنبه های اکریلیک و پلی استر ، به عنوان مواد اولیه بافته می شود.
هر فضایی ، دارای مشخصات معماری متفاوتی است و به همین دلیل ، اندازه تابلو فرشی که برای آن فضا سفارش داده می شود ، متفاوت است. ساختمان های با سقف بالاتر ، فرش های بزرگتری سفارش می دهند. اما به طور معمول ، این نوع فرش ها در ابعاد ۵۰×۱۰۰ ، ۵۰×۷۰ و ۷۰×۱۰۰ بافته می شوند.
دار قالی یک چهار چوب مستطیل یا مربع شکل از جنس چوب یا فلز است که گاها بخش های دیگری مانند نیمکت و پایه نیز به آن اضافه می کنند. ساختار این دار نسبتاً ساده و مشابه دار قالی های اولیه است. با این حال ، از دار بافندگی گلیم و جاجیم پیشرفته تر هستند.
در گذشته مردم با استفاده از چوب ، دار قالی می ساختند و برای خود و بعد ها برای امرار معاش به بافتن فرش می پرداختند. امروزه که دستگاه های قالی بافی ماشینی و فرش های ماشینی پا به بازارها گذاشته اند ، ارزش و قیمت فرش های دستبافت افزایش پیدا کرده است.
ابعاد استاندارد دار قالی با توجه به نیاز خانه های ایرانی در سایزهای بسیار کوچک برای بافت قالیچه های پادری و کوچک تا ابعاد بسیار بزرگ برای بافت فرش های بسیار بزرگ در نظر گرفته شده اند.
دار قالی در سه نوع افقی ، عمودی و مکانیکی وجود دارند که نوع افقی آن قدمت بیشتری دارد. دار قالی عمودی امروزه از کاربرد و محبوبیت بیشتری در میان فرش بافان برخوردار است. با این حال دار قالی های افقی نیز کاربرد خود را از دست نداده است و در میان عشایر و مردمان ترکمن همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
دار قالی افقی یا زمینی در میان آثار باستانی موجود در موزه نیز یافت می شود. این نوع دار قالی از جنس چوب ساخته می شود و به اندازه ۳۰ – ۳۵ سانتی متر توسط پایه ها از زمین فاصله می گیرد.
این دار به دلیل مساحت بالایی که دارد ، متأسفانه فضای زیادی را اشغال می کند. بنابراین ، معمولاً از دار قالی زمینی نمی توان برای بافت فرش های بزرگ استفاده کرد. طول دو قسمت سردار و زیردار ۱.۵ برابر عرض قالی است.
دار قالی عمودی یا ایستاده بعد از دار افقی ساخته شده و معایب آن را از بین برده است. این دار قالی از زمین و دیوار به عنوان دو تکیه گاه برای ایستادن بهره می برد و فضای زیادی از محیط را در برنمی گیرد.
انواع دار قالی عمودی شامل دار ثابت ، دار فندک دار ، دار کرمانی (دار گردان ) و دار تبریزی هستند که هر یک از آن ها دارای ویژگی های خاص خود است.
در این نوع دار ، بخش پایینی راست روها ۴۰ سانتی متر در زمین فرورفته و ثابت می شوند. بافت قالی قابل حرکت نیست و نیاز است تا بافنده به منظور بافتن رج های بالاتر و با استفاده از نردبان هایی که به دو طرف دار بسته می شوند، ارتفاع خود را افزایش دهد. از دار ثابت اغلب به منظور بافت تابلو فرش استفاده می شود.
رایج ترین نوع از انواع دار قالی در میان قالی باف ها ، دار قالی تبریزی است که به دلیل قابلیت تحرک سردار ، نیازی به جابجایی بافنده نیست. در ساختار دار تبریزی ، چله ها به دور سردار و زیر دار پیچیده می شوند و پیچ و مهره های سردار ، امکان شل کردن دار و سپس محکم کردن آن پس از فرستادن بخش بافته شده به قسمت پشتی را به بافنده می دهد.
به این ترتیب ، می توان فرشی به اندازه دو برابر ابعاد استاندارد دار قالی استفاده شده را با استفاده از دار تبریزی بافت. دار تبریزی کوچک را از فلز و انواع بزرگ آن را برای سهولت در جابجایی از جنس چوب می سازند.
سردار و زیردار در دار قالی کرمانی توسط یک اهرم دور محور خود می چرخند و با شروع پیاده سازی نقشه بر روی چله ، چله های بافته شده به تدریج از روی سردار بازشده و روی زیر دار پیچیده می شوند.
به منظور شل و سفت کردن چله ها از اهرم هایی استفاده می شود که بافنده آن را از میان یکی از دو سوراخ عمود بر هم موجود در سردار عبور می دهد و به صورت مداوم می کشد.
بعد از سفت شدن تار ها ، سر اهرم به پایین راست روها مهار می شود. این نوع دار قالی محدودیت هایی در مقایسه قسمت بافته شده و بخش در حال بافتن ایجاد می کند و بافنده نمی تواند تا زمان تکمیل و باز کردن قالی ، آنچه بافته شده است را ببیند.
این نوع دار قالی را بیشتر در میان مناطق غربی ایران می توان مشاهده کرد. دار قالی فندک از دو میله موازی تشکیل شده است که توسط پیچ به سردار متصل می شوند. چله ها در این نوع دار ، از روی فندک عبور می کنند.
به منظور راحتی بیشتر بافنده و قابل استفاده شدن دار برای افراد معلول و نابینا ، دار قالی مکانیکی ساخته شده است. دار مکانیکی تمام نقص های دارهای قالی را از بین برده و تمام مراحل را آسوده تر کرده است تا سرعت بافت در عین کاهش آسیب به بافنده میسر شود.
سردار : در بخش فوقانی ، سردار قرار می گیرد که مهارکننده چله است.
زیر دار : در قسمت پایینی سردار ، زیردار قرار می گیرد که مانند سردار به منظور نگهداری چله در نظر گرفته شده است.
راست روها : دو تیرک عمودی که در دو طرف دار قالی به منظور نگهداری سردار و زیردار تعبیه شده اند ، راست رو نام دارند.
چوب کوجی : چوب کوجی را معمولاً در دار ثابت می بینیم که آن را به منظور جلوگیری از کج شدن فرش ، در میانه های دار و جلوی چله تعبیه می کنند.
چوب هاف : چوب هاف قابل تحرک به بالا و پایین است و پودکشی را تسهیل می بخشد. این چوب را در لابه لای چله ها قرار می دهند که می تواند از زیر سردار تا پشت چوب گوجی جابجا شود.
گوه : در جایی که سردار و زیر دار به راست روها متصل می شوند ، وسیله ای به نام گوه قرار دارد که شل و سفت کردن چله ها را امکان پذیر می کند. گوه اغلب در دارهای چوبی دیده می شوند.
نخستین مرحله در شکل گیری یک فرش اصیل و زیبا ، طراحی نقشه فرش است. به عبارت بهتر این کار همانند ریختن پی ساختمان است و به همین دلیل از حساسیت و اهمیت ویژه ای برخوردار است. زمانی که یک نقشه بدون ایراد و دقیق در اختیار بافنده حرفه ای قرار بگیرد ، نتیجه نهایی می تواند به یک اثر هنری ارزشمند و چشم نواز تبدیل شود.
بنابراین نقشه کشی فرش یک فرایند بنیادی است که باید دقت و مهارت کافی در آن به کار گرفته شود تا بهترین نتیجه به دست آید. مهم ترین مهارت هایی که در تهیه یک نقشه فرش حرفه ای و چشم نواز تاثیرگذار هستند ، نقطه چینی و رنگ آمیزی است.
نقشه کشی فرش دارای دو جزء اصلی رنگ آمیزی و نقطه چینی است. انجام کامل و بدون نقص این دو مرحله در تهیه نقشه فرش ، به بافنده کمک می کند تا بدون دردسر کار بافت را انجام داده و نقشه را بر روی تک تک تارها پیاده سازی کند. یک نقشه کش فرش باید درباره هارمونی رنگ ها ، ترکیب هریک از آن ها ، پخش رنگ و به طور کلی ویژگی های رنگ ها اطلاعات کافی داشته باشد تا بتواند رنگ ها را به خوبی با هم ترکیب کند.
علاوه بر این نقشه کش فرش باید به صورت نقطه به نقطه و دقیق ، تمامی طرح فرش را پیاده کند تا بافنده بتواند گره بر گره طرح موردنظر او را پیاده سازی نماید. در نتیجه باید به صورت کاملا مهندسی شده این کار را انجام داده و هر نقطه را درست در سر جای خود قرار دهد.
چنین نقشه ای است که می تواند در نهایت یک طرح زیبا و ظریف را از ترکیب گره ها به وجود آورد. با توجه به نکته های گفته شده ، طراح نقشه فرش باید کاملا به اصول اولیه تسلط داشته باشد. در کنار این تسلط باید دقت ، مهارت و خلاقیت را نیز چاشنی کار خود کند تا بتواند یک نقشه زیبا را طراحی کند.
طراحان فرش باید در کار خود شرایط مختلفی را در نظر بگیرند. مثلا طرح هایی که انتخاب می کنند باید با شرایط اقلیمی و جغرافیایی منطقه تناسب کافی داشته باشد. بنابراین بیننده می تواند بدون نیاز به دقت به شیوه بافت فرش و تنها از روی طرحی که در نقشه کشی فرش استفاده شده ، پی به اصالت آن ببرد. همچنین باید در نظر داشته باشد که بازار هدف چه چیزی را می پسندد.
به عنوان مثال نقشه فرشی که قرار است به عنوان کالای صادراتی و نماینده ای از کشور ما به سایر کشورها ارسال شود ، با فرشی که قرار است به عنوان یک فرش اقتصادی در فروشگاه های عمومی عرضه شود متفاوت خواهد بود. همچنین در تهیه نقشه فرش می توان از طرح های سنتی نیز استفاده کرد تا به این صورت فرش بافته شده تبدیل به شناسنامه ای از یک قوم یا ملت شود.
برای کشیدن نقشه فرش کاغذهای مخصوصی وجود دارد که به نام کاغذ موتیف شناخته می شوند. البته این نوع کاغذها در میان عموم به نام کاغذ شطرنجی هم شناخته می شوند. پس از تهیه کاغذ ، باید طرح نقشه اولیه ای که در ذهن طراح است با مداد بر روی کاغذ زده شود.
البته با توجه به پیشرفت فناوری ، احتمالا طراحان پیش از رسیدن به این مرحله و پیاده سازی طرح بر روی کاغذ ، نقشه کلی فرش را به صورت رایانه ای تهیه کرده اند. پس از ترسیم نقشه کلی بر روی کاغذ ، باید وارد مرحله تصویر گذاری شد. یعنی باید جزییات را به دقت بر روی نقشه پیاده سازی کرد.
تا اینجای کار ، طراح تنها کار نقاشی انجام داده است و نقشه تهیه شده عملا برای بافنده قابل استفاده نیست. به همین دلیل باید نقشه را نقطه گذاری کرد. در این مرحله هر نقطه نشان دهنده یک گره در فرش است که به بافنده فرمان می دهد که در هر نقطه از فرش باید چه طرحی را پیاده سازی کند.
پس از نقطه گذاری باید فرایند رنگ آمیزی طرح انجام شود که این مرحله نیز پیچیدگی های خاص خود را دارد. در برخی از مناطق به جای رنگ های دیداری از شماره استفاده می کنند. این کار باعث می شود که دقت کار افزایش پیدا کند. زیرا ممکن است رنگ ها در هنگام چاپ تغییر کنند و در نهایت رنگ موردنظر طراح بر روی فرش پیاده سازی نشود.
طراحی نقشه فرش یک کار بسیار حساس است که می تواند از همان ابتدا مهری بر موفقیت و جذابیت نهایی فرش بر جای بگذارد. در طراحی نقشه فرش باید اصولی رعایت شوند که در ادامه به مهم ترین آن ها اشاره می کنیم:
معمولا طرح هایی با گل های زیاد در کنار سایر عوامل طبیعی مانند درخت ها ، پرندگان و پروانه ها به عنوان فرش های ایرانی در ذهن بینندگان ثبت شده اند. همچنین طرح های اسلیمی نیز طرح های غالب در بیشتر نقشه های فرش ایرانی هستند.
یکی از اصیل ترین نقشه های فرش ایرانی ، نقش لچک ترنج است. با وجود اینکه این طرح یکی از خاطره انگیز ترین و جذاب ترین طرح ها در فرش اصیل ایرانی است ، اما طرح های دیگری نیز در نقشه کشی فرش ایرانی مورد استفاده قرار می گیرند که حتی برخی از آن ها در حال فراموش شدن هستند.
یکی از محبوب ترین طرح های اصیل ایرانی ، شکارگاه است که در میان فرش های تبریز ، اصفهان و قم دیده می شود. این طرح برای افرادی مناسب است که فرش های ریزبافت با طرحی نسبتا شلوغ و سرشار از المان های طبیعی را می پسندند.
برای کسانی که به دنبال طرح های ساده تر هستند ، نمونه های دیگری از نقشه فرش اصیل ایرانی وجود دارد. نمونه هایی که بیشتر از نمادهای ایلیاتی در آن ها استفاده شده و بیانگر ارتباط انسان با طبیعت هستند. طرح هایی مانند انسان و حیوان ، درختی ، گل و مرغ و درخت و انسان از این نمونه هستند. این نوع طرح ها بیشتر در میان روستاییان استان های فارس ، کردستان ، گلستان و خراسان شمالی رواج دارد.
در حال حاضر چندین فرش در جهان بافته شدند که جزء بزرگ ترین فرش های جهان محسوب می شوند. اما با نگاه به زمانی نه چندان دور ، بزرگترین فرش جهان را در امارات ، شهر ابوظبی پیدا خواهید کرد. فرشی که در مسجد جامع شیخ زاید پهن شده و شکوه بسیار زیادی دارد.
شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید این فرش فاخر و بزرگ در یکی از بزرگترین مساجد جهان پهن شده است. مردم امارات علاقه بسیار زیادی به جمع آوری اشیاء گرن بهایی دارند که خاص و البته بزرگ باشند. این مسجد بزرگ آثار عتیقه و گران بهایی در خود جای داده است. اما یک چیز بسیار دیدنی تری در آن وجود دارد که بزرگترین فرش جهان است و از آن به عنوان بزرگترین اثر رسمی شناخته شده یاد می شود.
این فرش خاص و بسیار زیبا توسط هنرمندان ایرانی بافته شده است. البته فرش تکمیل شده ، قبل از آنکه به ابوظبی فرستاده شود ، سال ۲۰۰۷ در تهران به نمایش در آمد. بافت این فرش فاخر بیشتر به داستان های تخیلی شباهت دارد.
با توجه به مساحت بسیار زیاد مسجد که بیش از ۳۰ هکتار است ، می توان نتیجه گرفت که ابعاد این فرش معمولی نیست. برای بافت این اثر باشکوه تعداد بسیار زیادی از بافندگان ماهر ایرانی دست به کار شدند. علاوه بر آن مواد اولیه شامل پنبه و پشم با مرغوبیت بسیار بالا تهیه شد.
بزرگترین فرش جهان با استفاده از سی و هشت تن پنبه و پشم و با همکاری ۱۲۰۰ بافنده از استان خراسان بافته شد. هنرمندانی که توانستند بافت فرش را طی مدتی حدود یک سال و نیم به پایان برسانند. همچنین نقشه و طراحی خلاقانه این فرش زیبا ، با طراحی علی خلیقی ، هنرمند ایرانی ، آغاز شد.
بعد از یک سال و نیم از آغاز عملیات بافت ، محصول نهایی در سال ۲۰۰۷ و همزمان با افتتاح مسجد در همان سال رونمایی شد. این فرش باشکوه از ۲.۲ میلیارد گره منفرد تشکیل شده است و مساحتی معادل ۶۰۵۴۶ فوت دارد. به عبارتی با شکوه ترین فرش جهان مساحتی معادل ۱۸ هزار و ۴۶۶ متر مربع دارد. وزن این فرش عظیم الجثه نیز حدود ۱۲ تن است.
هر جزئیاتی از نقش و نگار بزرگترین فرش جهان ، به همان اندازه که در طراحی آن وجود دارد ، دقیق اجرا شده است. برجسته ترین رنگ به کار رفته در بافت فرش ، رنگ سبز است. این رنگ به سه دلیل متفاوت برای بافت فرش انتخاب شد.
اول اینکه ، این رنگ ، مورد علاقه شیخ زاید پادشاه امارات بود. علاوه بر آن رنگ سبز ، اولین رنگ پرچم اسلامی است. همچنین در زمین های سخت امارات ، رنگ سبز نمادی از زندگی و سرسبزی است. رنگی که در دل کویر امامرات کمتر یافت می شود. در نتیجه به دلیل نمادین بودن زندگی در کویر ، یک رنگ تقریبا مقدس است. هنرمندان ایران با آگاهی از این موارد رنگ سبز را به عنوان رنگ زمینه فرش انتخاب کردند.
حاشیه و اطراف بزرگترین فرش جهان ، با رنگ بژ متمایل به زرد بافته شده است. این رنگ نیز نماد شن و ماسه و محیط بیابانی امارات است.
برخی از بازدیدکنندگان ، وقتی روی فرش ایستاده اند ، ادعا می کنند که می توانند درز زیر خود را احساس کنند و دلیل آن هم این است که ، در آخرین مرحله قالیبافی ، جزئیات طراحی متفکرانی در بافت آن صورت گرفت. بافندگان ، خطوط برجسته و ظریفی را در سطح آن علامت گذاری کردند تا نمازگزاران را به صف های مرتب هدایت کنند. در مجموع این فرش خاص با تمام ویژگی های خود ، در صنعتگری و در طراحی ، یک پیروزی بزرگ برای هنر فرش بافی ایران به حساب می آید.
قبل و بعد از بافت این فرش فاخر ، هنرمندان بسیاری در کشورهای مختلف جهان و ایران سعی کردند تا فرش هایی بزرگ ببافند و نام خود را در جهان بلند کنند. البته نباید فراموش کرد که فرش های بافته شده توسط کشورهای هند ، پاکستان و چین ، هیچ گاه به پای کیفیت ، طرح و نقشه و بافت فرش ایرانی نمی رسد.
یکی از فرش های بزرگ بافته شده بعد از این فرش سبز و خاص ، فرشی بود که از صدها تخته فرش کوچک تشکیل می شد. به عبارت دیگر صدها فرش جداگانه بافته شدند و بعد بر روی زمین به هم متصل شدند.
همچنین بافندگان آقای عظیم زاده ، یکی از فرش بافان مطرح ایرانی ، ۴ تخته فرش با ابعاد ۶۰۰ و ۴۰۰ متری بافتند. البته ویژگی خاص این فرش ها در این بود که هر کدام به صورت یکپارچه و بر روی یک دار قالی بسیار بزرگ بافته شده بود. بافندگان این فرش ها نیز توانستند طی ۷ سال و در دو شیفت کاری به صورت شبانه روزی فرش را ببافند. البته پس از این فرش نیز ، فرش های عظیم دیگری توسط ایرانیان بافته شد.
سومین فرش بزرگ ایرانی در جهان نیز ، با حضور ۴۰۰ بافنده ماهر بافت شد و مدت زمان تقریبی یک سال و نیم طول کشید که این شاهکار هنری خلق شود. سومین فرش بزرگ ایرانی در جهان ، با شور و هیجان ، در نمایشگاه بین المللی تهران رونمایی شد. این فرش ، با رنگ های درخشان ، زنده و جزئیات استثنایی خود بافته شد. فرشی که ۳.۲ میلیون دلار ارزش اقتصادی دارد و از شاهکارهای صنایع دستی معاصر به شمار می رود. طراحی و نقشه این فرش نیز کاملا سنتی و ایرانی است و ریشه در سنتی بیش از ۲۵۰۰ سال پیش دارد.
کلام آخر
جدا از نفت ، ایران به صادرات فرش ، به عنوان یک وسیله درآمد متکی است. هر سال بیش از ۵ میلیون مترمربع فرش در داخل و خارج کشور فروخته می شود. ایران همواره به این هنر برجسته خود افتخار کرده است.
نکاتی که هنگام تنظیم یک قرارداد پیمانکاری خوب باید در نظر داشته باشید عبارتند از :
هر چقدر جزئیات بیشتر باشد بهتر است
یک قرارداد پیمانکاری خوب ، مهارتی است که هر سازنده باید آن را بشناسد. خواه یک سازنده انفرادی باشد یا رئیس یک شرکت بزرگ ساختمانی ، در هر صورت باید از زیر و بم کار کاملا آگاه باشد. اگرچه پیمانکاران مختلف هنگام تنظیم قرارداد ، از چک لیست های مختلف استفاده می کنند. اما اشتراکاتی وجود دارد که بدون توجه به شکل قرارداد چاپ شده باید رعایت شود.
در بیشتر قرارداد های خوب ، سازنده با ابتدایی ترین موارد شروع می کند و در نهایت ، قرارداد پیمانکاری را با پیچیدگی پروژه تطبیق می دهد. جدا از کار ساخت ، ایجاد قرارداد یکی از مهم ترین قسمت های پروژه است. هر چقدر هم که جزئیات قرارداد بیشتر باشد ، بهتر است. به طور کلی ، تمامی مواردی که عقل سلیم در نظر می گیرد ، نباید نادیده گرفته شود. مهارت های عمده ای وجود دارد که برای تنظیم قراردادهای موفق خود برای مشاغل مختلف ساختمانی باید در نظر بگیرید.
آگاهی کافی از تمامی بندهای قرارداد
قرارداد ساخت ، اغلب ترکیبی از اسناد منفرد است که جزئیات مختلف پروژه را شرح می دهد یا می تواند یک سند پیچیده و چند صفحه با بخش های مختلف باشد که جزئیات مربوط به جنبه های مختلف قرارداد را ارائه می دهد. شما به عنوان یک سازنده و یا یک پیمانکار ، باید در مورد بندهای مختلف یک قرارداد اطلاعات کافی کسب کنید.
چرا که داشتن یک قرارداد محکم ، یکی از اولین مراحل موفقیت پروژه است و انواع قرارداد ساخت و ساز معمولا با روشی که قرار است پرداخت شود تعیین می شود. اما ممکن است شرایط دیگری مانند مدت زمان ، کیفیت ، مشخصات و سایر موارد با اهمیت مشابه را نیز شامل شود.
مذاکرات موفق
در تنظیم یک قرارداد پیمانکاری ، سازنده هنگام مذاکره با نمایندگان اتحادیه یا ذینفعان پروژه ، باید از هر لحاظ آماده باشد. یک مذاکره کننده خوب ، باید دارای مهارت کافی باشد تا امکان انجام یک معامله صحیح را فراهم کند. معامله ای که در عین رضایت دو طرف ، به اهداف تعیین شده هم دست پیدا کند. در این میان ، استفاده از ترفندها و روش های خاص می تواند باعث شود که ، دو طرف معامله احساس خوبی داشته باشند.
با این حال ، معمولا وقوع شرایط پیش بینی نشده می تواند هزینه های ساخت را افزایش دهد و اجرای پروژه را به تاخیر بیندازد. یک پیمانکار با تجربه ، باید بداند که چگونه این موقعیت را مدیریت کند و از پروژه در مقابل شرایط پیش بینی نشده محافظت نماید. با توجه به عواقب تاخیر ، بسیار مهم است که بدانید چگونه پیش بینی موانعی در قرارداد عمومی تاثیر می گذارد.
قبل از شروع مذاکرات ، مقدار هزینه باید مشخص باشد و در انواع قراردادها لحاظ شود. این مبالغ نشان دهنده درصدی از هزینه های مواد و نیروی کار است. علاوه بر این ، هزینه های مستمر بهره برداری و سود پیمانکار را نیز پوشش می دهند. هزینه می تواند مستقیم یا غیر مستقیم باشد و باید تمام جنبه های مهم هزینه قرارداد را شامل شود.
پرداخت یکی از مهمترین موارد در هر قرارداد ساخت و ساز ، هم برای طرف پرداخت کننده و هم شخص دریافت کننده است. به زبان ساده ، قرارداد پیمانکاری ساختمانی ، توافقی است که به موجب آن ، پیمانکار موافقت می کند کارهایی را برای کارفرما انجام دهد و در عوض کارفرما با پرداخت پول به پیمانکار موافقت می کند.
با این حال ، بسیاری از پروژه های ساختمانی ، می توانند ماه ها یا حتی سال ها به طول بیانجامند و ارزش مبالغ هنگفتی داشته باشند. به منظور جلوگیری از این مشکل ، که پیمانکار منتظر پایان کار نماند تا دستمزد خود را دریافت کند ، مفهوم پرداخت های موقت تکامل یافت.
پرداخت های موقت ، می تواند در فواصل منظم مثلاً به صورت ماهانه انجام شود. این پرداخت ها شامل ارزیابی کارهای اصلی و هرگونه تغییر انجام شده در طی روند پروژه است.
در قراردادهای یک جا ، از قیمت ثابت برای تمام کارهای انجام شده در پروژه استفاده می شود. اگر کار زودتر از موعد مقرر به اتمام برسد ، گاهی در این قراردادها ، مشوق های تعبیه می شود. این توافقنامه ها ، همچنین می توانند شامل مجازاتی باشند که بعضا خسارت تصویب شده نامیده می شوند و برای پروژه ای که دیر به اتمام رسیده باشد اجرا می شود.
مالکان معمولا ، از این قراردادها برای جلوگیری از سفارشات تغییر برای هر کار اضافی یا غیر مشخص استفاده می کنند. هنگام امضای قرارداد یکجا ، سازنده ریسک اضافی را به عهده می گیرد.
زیرا در صورت خارج شدن از محدوده پروژه ، ایجاد مشکل یا بروز هر گونه تغییر دیگر در طول پروژه ، مالک موظف به پرداخت بیش از قیمت اصلی نیست. از قراردادهای یکجا با درنظر گرفتن کمک هزینه های جداگانه ای که هزینه ها و تغییرات پیش بینی نشده را پوشش می دهند این امر را حساب می کنند.
قرارداد هزینه مازاد ، معمولا مالک را ملزم می کند که تمام هزینه های پروژه را بپردازد. مانند هزینه مواد ، نیروی کار و سایر هزینه های پروژه. علاوه بر این ، این نوع قراردادها ، شامل یک مبلغ یا یک درصد توافق شده است که هزینه های سربار سازنده و سودی که مالک نیز پرداخت می کند را پوشش دهد.
این نوع هزینه ، مالکان را ملزم می کند که تمام هزینه های پروژه را به اضافه پرداخت جداگانه ، برای پوشش سرباز و سود سازنده پرداخت کنند. بسته به نوع هزینه به علاوه قرارداد ، مالک ممکن است در نهایت بیش از آنچه پیش بینی شده است پرداخت کند. بنابراین ، مالک به طور کلی ریسک بیشتری نسبت به سازنده می پذیرد.
در این شکل از قرارداد ، مشتری یک شرکت را برای مدیریت استخدام می کند تا از همان مراحل اولیه با پیمانکار همکاری کنند. پیمانکار مدیریت ، جهت تأثیر مثبت در طراحی و مدیریت ساخت و ساز ، مشاورات تخصصی را ارائه می دهد.
در حقیقت ، مشتری یک پیمانکار اصلی در محل کار خود دارد که مسئولیت مدیریت پیمانکاران فرعی را برعهده می گیرد. البته ، به همان روشی که با پیمانکاران فرعی توافق کرده است ، قرارداد ندارد. تفاوت کلیدی بین پیمانکاری مدیریت و انواع سنتی آن ، این است که پیمانکاران مدیریت ، فقط موظفند که از طرف مشتری مدیریت کنند.